Aanrijding Keulseweg
Op zondag
21 augustus 1988
rond 06.00 uur vroeg in de ochtend kregen we de melding van meerdere zware aanrijdingen op de
Keulseweg (N281) ter hoogte van het ziekenhuis in Heerlen. Dit in de richting van Geleen. Normaliter
is er dan weinig verkeer op de autoweg maar toentertijd had je de nachtdiscotheek
La Diligence op de zandweg in Heerlen die dan ging sluiten. Late fuifnummers gingen dan huiswaarts.
Daarom hielden we vaker alcoholcontroles bij het tankstation tegenover het ziekenhuis.
Toen we als eerste ter plaatse kwamen, was het goed mis. We zagen 3 zwaar beschadigde auto's. Maar wat erger was,
was het verkeer dat met volle vaart doorreed en weer bijna aanrijdingen veroorzaakte. Ik zette daarom mijn collega
voor de afrit van het ziekenhuis af. Hij zorgde ervoor dat er geen verkeer meer rechtdoor zou rijden en direct via
de afslag werd omgeleid. Vervolgens kwam ik alleen voor de 2e keer bij de aanrijding. Toen ik uitstapte hoorde ik
een man kermen van de pijn. Overal dampen/rook, mistig. Je rook de benzine en olie-geuren. Ik rende meteen naar
schreeuwende man. Ik zag dat hij bekneld zat en ernstig gewond was aan hoofd en borst.
Ik gaf dit meteen door aan de meldkamer dat ik assistentie nodig had en de brandweer en ambulancedienst. Het enige
wat ik kon doen, was de man bij zijn hand vastpakken en hem proberen gerust te stellen. Op de achtergrond hoorde ik
heel veel sirenes onze kant opkomen.
De eerste die ter plaatse kwam, was een ambulance. De broeders renden mij straal voorbij. Ik sprong op en pakte
een broeder bij zijn jas. Héé, die van mij zit bekneld en schreeuwt van de pijn, hij heeft hulp nodig. De broeder
antwoorde dat die van mij nog leefde en dat ik hem schreeuwend moest houden, maar die daar, die zijn mij te stil.
Hij wees naar een auto waarin nog 2 mensen zaten/lagen buiten bewustzijn. Ik had die auto in mijn paniek totaal
niet gezien. Ondertussen arriveerden steeds meer collega's, ambulances en brandweer en konden we de gewonden uit
hun benarde positities helpen en naar het ziekenhuis laten overbrengen.
Er bestond nog geen bedrijfsopvang (BOT). Je kon er met de betrokken collega's
over praten...
Dan kwam je later thuis waren de kinderen naar school en was de vrouw werken. En daar zat/lag je dan alleen na een
nachtdienst met een hoofd overvol met beelden en ervaringen die verwerkt moesten worden.
Menu
